Πέθανε 26 Ιουνίου του 363 μ.Χ.
Από καιρό ήθελα να αναπτύξω λίγο το θέμα του Μεγάλου αυτού Αυτοκράτορα του Βυζαντίου, αλλά πολύ μεγαλύτερου "'Έλληνα" Φιλοσόφου.
Πιστεύω ότι όσα έχουν φτάσει σε μάς και που ΔΥΣΤΥΧΩΣ ακόμα διδάσκονται στα σχολεία μας, είναι πέρα για πέρα ανακριβή.
Ας δούμε λοιπόν επιγραμματικά κάποια στοιχεία του Μεγάλου αυτού Ανδρός.
Ο Φλάβιος Κλαύδιος Ιουλιανός γεννήθηκε το Μάιο του 332 μ.Χ στη Κωνσταντινούπολη.
Πατέρας του ήταν ο Ιούλιος Κωνσταντίνος, ετεροθαλής αδελφός του "Μεγάλου" Κωνσταντίνου και μητέρα του η Βασιλίνα, κόρη αριστοκρατικής οικογένειας που πέθανε 5 μόλις μήνες μετά τη γέννηση του Ιουλιανού. Και ο πατέρας του δολοφονήθηκε (πράγμα σύνηθες για το Βυζάντιο και του τρόπου ζωής των Βυζαντινών), 3 μήνες μετά από το θάνατο του "Μεγάλου" Κωνσταντίνου (22 Μαίου 337) όταν ο Ιουλιανός ήταν 5 ετών. Η αυτοκρατορία αφέθηκε στους 3 γιους του Κωνσταντίνου του μέγα: Κώνστα, Κωνστάντιο και Κωνσταντίνο.
Την εκπαίδευση του Ιουλιανού, την ανέλαβε στην παιδική του ηλικία ο επίσκοπος Νικομήδειας, Ευσέβιος. Αυτός τον εισήγαγε στη μελέτη των Αγίων Γραφών, ενώ παράλληλα σχεδόν ο Μαρδόνιος, σοφώτατος παιδαγωγός και της μητέρας του Ιουλιανού, τον δίδαξε τα Κλασσικά Γράμματα μέσα από το Ομηρικό 'Εργο, την Ελληνική Φιλοσοφία μέσα από τα γραπτά του Πλάτωνα και γενικά του ενέπνευσε την μεγάλη αγάπη που είχε ο Ιουλιανός για ΚΑΘΕ ΤΙ ΕΛΛΗΝΙΚΟ.
Μαζί με τον αδερφό του Γάλλο (μελλοντικό κληρονόμο του θρόνου) ζει έγκλειστος στη Καππαδοκία.
Το 354 στο Μιλάνο ο Κωνστάντιος δολοφονεί (τι πρωτότυπο!!!) τον διάδοχο του θρόνου Γάλλο όπως ακριβώς είχε πράξει και στο παρελθόν (337) με ΟΛΑ τα μέλη της οικογένειας του Ιουλιανού. Εδώ τον Ιουλιανό τον γλίτωσε περισσότερο ο διανοούμενος χαρακτήρας του, παρά η Αυτοκράτειρα Ευσέβια όπως λέγεται.
Το καλοκαίρι του 355 πηγαίνει στην Αθήνα για σπουδές. Είχε για συμμαθητές του τους Μέγα Βασίλειο και Γρηγόριο Ναζηανζινό!!!
Το ίδιο έτος ο Κωνστάντιος του δίνει για γυναίκα του την Ελένη και τον ανακηρύσει Καίσαρα της Γαλατίας.
Το Νοέμβριο του 361 πεθαίνει ο Κωνστάντιος και πανηγυρικά ανακηρύσεται Αυτοκράτορας του Βυζαντίου ο Ιουλιανός.
Από το 361 έως το 363 (2 μόλις χρόνια) σαν Αυτοκράτορας εξέδωσε διατάγματα περί της Ανεξιθρησκίας, ανακαλεί από την εξορία τους ορθόδοξους Χριστιανούς που είχαν εκδιωχθεί από τον αρειανιστή Κωνστάντιο, σταματά δια νόμου τις κρατικές επιχορηγήσεις προς την Χριστιανική Εκκλησία, απαγορεύει να τον αποκαλούν "Δεσπότη", προσπαθεί να συμφιλιώσει τους Εθνικούς με τους Χριστιανούς.
Παρόλα ταύτα σκληραίνει τη στάση του απέναντι στους χριστιανούς, εκδίδει διατάγματα που αποκλείουν τους χριστιανούς δασκάλους από τη παιδεία, απαγορεύει τα κληροδοτήματα προς την εκκλησία, τους επιβάλει να επισκευάσουν τις όποιες ζημιές προξένησαν στα ιερά των εθνικών.
Η απάντηση των χριστιανών προς τη στάση του αυτοκράτορα, είναι να πυρπολήσουν (οι χριστιανοί…) το ναό του Απόλλωνα στη Δάφνη της Αντιοχείας.
Παράλληλα κάνει πολέμους με τους Πέρσες και στις 26 Ιουνίου του 363 σε μια μάχη με αυτούς, εβρισκόμενος στη πρώτη γραμμή της μάχης τραυματίζεται θανάσιμα.
Πολύ περιληπτικά αυτό είναι ένα μικρό χρονολόγιο του Ιουλιανού.
Ας δούμε τώρα τι λέχθηκε γι' αυτόν το Μεγάλο Άνδρα και τι ΑΚΟΜΑ (!!!) υποστηρίζεται γι' αυτόν.
Καταρχάς αποκαλείται "Παραβάτης".
Αλήθεια, τι παρέβηκε για να τον αποκαλούν ακόμα και ΣΗΜΕΡΑ έτσι;;;;
Τον κατηγορούνε ως "Παραβάτη" επειδή είχε ως όνειρό του την αναγέννηση του Ελληνικού Πνεύματος;;;
'Ήταν αντικειμενικός στις θέσεις του και λειτούργησε ως Αυτοκράτωρ, δηλαδή δίκαια.
Αναγνώρισε ότι με το φανατισμό της νέας θρησκευτικής επικράτησης θα ερχόταν γρήγορα κάποια στιγμή το τέλος της εθνικής θρησκείας, όμως δεν την επέβαλε, ούτε δια νόμου, ούτε και δια της βίας.
Ο ίδιος πίστευε ότι η Ελληνική φυλή που είχε δημιουργήσει τον απαράμιλλο Ελληνικό πολιτισμό, ήταν η εκλεκτή φυλή του Θεού.
Ο ίδιος φώναζε με υπερηφάνεια,
" Έλλην ειμί "
Από την επιστολή προς τον Αρχιερέα Θεόδωρο αντλούμε μπορούμε να αντιληφθούμε τη θέση του και την άποψή του τόσο για την Εθνική Θρησκεία όσο και για την Νέα που ανέτειλε στον ορίζοντα της ιστορίας:
"…Όταν λοιπόν αντικρίζουμε τα αγάλματα των θεών, ας μην τα βλέπουμε σαν σκέτες πέτρες ή ξύλα, αλλά ούτε να θεωρούμε πώς είναι οι ίδιοι οι θεοί…"
"…Όποιος λοιπόν αγαπάει τους θεούς αντικρίζει με ευχαρίστηση τα αγάλματα και τις εικόνες των θεών, νιώθοντας την ίδια στιγμή σεβασμό και ρίγος καθώς το βλέπουν, αόρατοι, οι θεοί…"
"…Ας μη χάνει λοιπόν κανείς τη πίστη του στους θεούς, επειδή βλέπει και ακούει ότι κάποιοι φέρθηκαν υβριστικά προς τα αγάλματα και τους ναούς…"
"…Οι Ιουδαίοι προφήτες, τι έχουν να πούνε για τον ναό τους που 3 φορές γκρεμίστηκε και ακόμα δεν έχει ανεγερθεί; Δε το είπα αυτό χλευαστικά, εγώ που πρώτος ύστερα από τόσα χρόνια σκέφτηκα να ανοικοδομήσω προς τιμή του θεού που λατρευόταν σε αυτόν…"
Θέλουν λοιπόν, τον Εστεμμένο Φιλόσοφο να προσπαθεί να ΑΝΤΙΣΤΡΕΨΕΙ τα πράγματα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου