ΠΑΤΡΙΩΤΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ

Πατριώτης είναι εκείνος που πιστεύει ότι η πατρίδα προηγείται της δημοκρατίας. Δημοκράτης είναι εκείνος που πιστεύει ότι η δημοκρατία προηγείται της πατρίδας. Η πατρίδα έχει 4000 χρόνια ζωής. Η δημοκρατία 40. Επομένως το υπέρτατο αγαθό είναι η πατρίδα, την οποία η δημοκρατία οφείλει να υπηρετεί και όχι να βλάπτει. Όταν η δημοκρατία ωφελεί την πατρίδα, είναι χρήσιμη. Όταν την ζημιώνει είναι άχρηστη. Το πολιτικό υποκείμενο της πατρίδας είναι ο λαός. Ο λαός ενώνει. Το πολιτικό υποκείμενο της δημοκρατίας είναι τα κόμματα. Τα κόμματα διχάζουν. Πατριώτες είναι το 80% του λαϊκού σώματος, που αποτελούν τον λαό. Δημοκράτες είναι το 20% του λαϊκού σώματος, που αποτελούν την διαπλεκόμενη άρχουσα τάξη.

Γιατί ένας δημοκράτης δεν είναι πατριώτης; Διότι δεν ενδιαφέρεται να προασπίσει τα δικαιώματα του λαού, αλλά να υπερασπιστεί τα προνόμια και τα κεκτημένα της άρχουσας τάξης. Ο πατριώτης είναι πολίτης, διότι έχει συνείδηση του συλλογικού καθήκοντος υπέρ του λαού. Ο δημοκράτης είναι ιδιώτης, διότι έχει συνείδηση των ιδιοτελών προνομίων της άρχουσας τάξης στην οποία ανήκει.

Τρείς είναι οι πυλώνες της άρχουσας τάξης, που αποτελούν τους στυλοβάτες της δημοκρατίας.

Η δεξιά χρηματοπιστωτική πλουτοκρατία.
Ο πελατειακός εσμός των κομμάτων και των μέσων μαζικής ενημέρωσης (διαπλοκής).
Ο αριστερός στρατός κατοχής των συνδικαλιστικών συντεχνιών.
Επομένως τόσο η αριστερή όσο και η δεξιά όχθη της κομματικής δημοκρατίας είναι ιδιοτελείς διαχειριστές του πολιτικού συστήματος, εις όφελος της ολιγαρχικής άρχουσας τάξης και εις βάρος του λαού. Σαράντα χρόνια τώρα στην πατρίδα μας, η δημοκρατία μεταγγίζει τον πλούτο από αυτούς που τον δημιουργούν και τον παράγουν, δηλαδή τον λαό, σε αυτούς που τον απομυζούν και τον λυμαίνονται, δηλαδή την άρχουσα τάξη. Σαράντα χρόνια τώρα η πατρίδα μας, βρίσκεται υπό τον ζυγό μιας κλεπτοκρατικής δημοκρατίας, η οποία μεταστοιχειώνει την δημόσια περιουσία σε ιδιωτικό πλούτο, ερήμην του λαού και υπέρ της ολιγαρχίας.

Σήμερα, το καθεστώς της κλεπτοκρατικής δημοκρατίας υφίσταται μιαν οβιδιακή  μεταμόρφωση. Αυτό το ίδιο, που οδήγησε την πατρίδα στην χρεοκοπία και την καταστροφή, ισχυρίζεται πως ως δια μαγείας απέκτησε την ικανότητα να της παράσχει την σωτηρία. Τούτο όμως είναι εντελώς αδύνατον, για ένα απλούστατο λόγο. Διότι οι πυλώνες της άρχουσας τάξης που απομύζησαν τον λαό και τον ώθησαν κατά κρημνόν, παραμένουν απολύτως άθικτοι:

Η δεξιά χρηματοπιστωτική πλουτοκρατία, εξακολουθεί να λυμαίνεται τον πλούτο της πατρίδας, μέσω της μνημονιακής εξάρτησης από τους διεθνείς τοκογλύφους, των οποίων άλλωστε αποτελεί εκλεκτό εταίρο, δίχως να πληρώσει το τίμημα που της αναλογεί, από την κλεπτοκρατική διαχείριση σαράντα ετών.
Ο πελατειακός εσμός των κομμάτων και των μέσων μαζικής ενημέρωσης (διαπλοκής), επιχειρεί να διαιωνίσει την πολιτική κυριαρχία του, εναλλάσσοντας τα ίδια πρόσωπα στην εξουσία. Χαρακτηριστικό της αβελτηρίας των κομμάτων εξουσίας είναι και το γεγονός, ότι όχι μόνον δεν ετιμώρησαν τους υπεύθυνους της καταστροφής, ολετήρες της πατρίδας Καραμανλή και Παπανδρέου, αλλά αντιθέτως, στολίζουν με τα ονόματά τους την εκλογική τους λίστα σε περίοπτες θέσεις.
Ο αριστερός στρατός κατοχής των συνδικαλιστικών συντεχνιών, που αποτελείται από τους προνομιούχους νεοαστούς εργατοπατέρες, συνεχίζει να ταλανίζει το λαϊκό σώμα οχυρωμένος στα συνδικαλιστικά και συντεχνιακά του προνόμια.