Ένα
συγκλονιστικό γράμμα ήρθε στο φως της δημοσιότητας από τον πατέρα Δημήτριο
Καλλήμαχο.Το εν λόγω γράμμα γράφτηκε την δεύτερη μέρα της Μάχης του
ΚΙΛΚΙΣ-ΛΑΧΑΝΑ δηλ. 20 Ιούνη 1913, από έναν ,όπως φαίνεται,''αγράμματο"
πολεμιστή που θα ζήλευαν πολύ μεγάλοι συγγραφείς για την ψυχή και το σθένος που
δείχνει μέσα από το απλοϊκό κείμενό του . Μέσα σε λίγες λιτές γραμμές ξεδιπλώνει την μεγαλοσύνη και το DNA
του Έλληνα στρατιώτη.Ένα DNA που καμία αιματολογική ή άλλη εξέταση δεν μπορεί
να ανακαλύψει είναι βαθιά γραμμένο μέσα στην ιδιοσυγκρασία του Έλληνα από τις
Θερμοπύλες μέχρι το 40 ,γιατί αυτή είναι η εντολή <<...τοις κείνων ρήμασι
πειθόμενοι...>>. Ας απολαύσουμε το κειμενάκι λοιπόν και ας αναλογιστούμε
όλοι μας τι θα μπορούσαμε να κάνουμε αν ένα ανάλογο γεγονός θα
συνέβαινε στη πατρίδα μας:
«Ἦνε τόρα
δυό μέρες Ἀγαπημένη μου Βασιληκούλα, πού κάμωμε πόλεμο μέ αὐτά τά παληόσκυλα• μᾶς
βαροῦνε πολί μί οὐβίδες• χαθήκανε πουλᾶ πεδιά θκάμας• πάγ κι’ ἡ Γιανς μας τὸν πῆρε
οὐβίδα τοῦ κεφάλτ. Τόρα περιμένομ σέ μιά ρεματιά νά ξαπουστάσουμ λιγουλάκι κι
σί γράφο. Βασιληκούλα σί χάνο γιά τή Πατρίδα• αὐτό τό χουριό πού θέλουμ νά
πάρουμ τού λέν Κιλκίδα κέ λέν πὼς τό μουσχάρη θά πλέξ στό ἔμα• ἔχο ἕνα ἔστημα
πώς κεγῶ θά πάγο νά φάγο κούμαρα νά βρό τόν παπούλημ ἀλά νά μή κλάψσ
Βασιληκούλαμ• ἅμα ἦνε γιά τί Πατρίδα δάκρια δέν ἐχ’ κλάματα μοναχά γιά ὅσοι
ψοφοῦν στό στρόμα• θημᾶμε τί ἔλεγε κι Μῆτρος τοῦ Παπούλ γιά τσεγναίκες τό παλιό
κερό στή Σπάρτ: ἡ τάς ἡ ἐπιτᾶς. Κλάματα δέ θέλο• ντροπῆς πράματα νά σκοῦζτε γιά
μᾶς ἐδό τσβουλγαροχτόν, ἐγκδιτάδες ντίπ κι γιά οὖλες τσατιμίες πού πράξαν
σταδέλφια μας Μακεδόνοι. Μόνο ἕνα κερί στήν ἅγια Παρασκεβί φτάνι• γιά διαθήκ ἴνε
τά πεδάκιά μας• ἅμα μιγαλόσν νά πᾶν κιφτά στόν πόλεμο, στή Πόλ μί τόν
Βουλγαροχτόνο βασιληά μας νά μνιμονεύσν τόν τάφουν μί ἔμα. Σί φιλό Βασιληκούλαμ
πολύ• γιά χαρά γιά τή Πατρίδα. Ἁπτό ρέμα Κιλκίδας Ἀντρέας».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου