ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΜΑΘΗΜΑ ΗΜΕΡΑΣ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΤΗΤΕΣ : ΠΟΝΤΙΟΣ ΕΞ ΕΥΞΕΙΝΗΣ ΘΑΛΑΣΣΗΣ!!!

Φίλες και φίλοι οι σημερινή ενότητά μας  "ΙΣΤΟΡΙΚΕΣ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΤΗΤΕΣ" είναι αφιερωμένη στον απλό Έλληνα συμπατριώτη μου Πόντιο.Καλοκάγαθος, πολεμιστής ,νοικοκύρης  είναι μερικά από τα χαρακτηριστικά του.Πάμε να τον γνωρίσουμε λοιπόν.

Συνολικός πληθυσμός: 4.000.000 - 4.500.000 παγκoσμίως (κατ' εκτίμηση)

Σημαντικοί πληθυσμοί: Ελλάδα: 2.500.000 - 3.000.000 (κατ' εκτίμηση)
Γλώσσα Ποντιακά, Ελληνικά
θρήσκευμα Χριστιανοί Ορθόδοξοι


Πόντιοι ονομάζονται οι Έλληνες που κατάγονται από την περιοχή του Πόντου δηλαδή τα νότια παράλια της Μαύρης θάλασσας (Εύξεινος Πόντος), στη σημερινή βορειοανατολική Τουρκία όπως επίσης και απο την ΕΣΣΔ . Η παρουσία Ελλήνων στην περιοχή του Πόντου ανάγεται από την αρχαιότητα μέχρι τους νεότερους χρόνους οπότε η πλειοψηφία τους (οι χριστιανοί Πόντιοι) μεταφέρθηκε στην Ελλάδα, με την ανταλλαγή πληθυσμών που ακολούθησε τη Μικρασιατική Καταστροφή του 1922.


Η ιστορία του Ελληνισμού στον Πόντο έχει ως επίσημη αφετηρία την ίδρυση της Σινώπης στα βόρεια παράλια της Μικράς Ασίας από Ίωνες ναυτικούς περίπου το 800 π.Χ. Από τη Σινώπη ερευνητές ίδρυσαν άλλες πόλεις. Η κυριότερη αυτών των πόλεων ήταν η Τραπεζούντα το 783 π.Χ. Οι Έλληνες του Πόντου αναφέρονται από αρκετούς αρχαίους συγγραφείς. Από τον Πόντο καταγόταν ο αρχαίος αστρονόμος Ηρακλείδης ο Ποντικός καθώς και ο ιστορικός και γεωγράφος Στράβων.
Το διάστημα μετά από την οθωμανική κατάκτηση (κυρίως ο 18ος και ο 19ος αιώνας) χαρακτηρίζεται από μεταναστευτικά ρεύματα στη νότια Ρωσία και στον Καύκασο, όπου δημιουργούνται μεγάλες ποντιακές κοινότητες.[1] Στο έργο του Αποσπάσματα από την Ανατολή (1845) ο Γιάκομπ Φίλιπ Φαλμεράυερ περιγράφει τις επαφές του με χριστιανούς ελληνόφωνους Ποντίους, που συναντά ταξιδεύοντας τον Εύξεινο Πόντο. Τους χαρακτιρίζει ως «Βυζαντινούς Έλληνες» και την γλώσσα τους ως «ελληνικά της Ματσούκας».[2] Τους περιγράφει ως ελληνόφωνους που προσκηνούν την Παναγία Σουμελά.[3]
Για την καταγωγή των σημερινών Ποντίων που ζουν στην Ελλάδα γίνονται ακόμα και σήμερα πολλές συζητήσεις. Η επικρατέστερη άποψη στην Ελλάδα είναι πως πρόκειται για απογόνους εκείνων των αρχαίων Ποντίων Ελλήνων που έζησαν κάποτε στην περιοχή [4], φυσικά με τις αναπόφευκτες επιρροές από Λαζούς, Γεωργιανούς, Αρμενίους και άλλους γειτονικούς λαούς.

Η ιστορία του Ελληνισμού στον Πόντο έχει ως επίσημη αφετηρία την ίδρυση της Σινώπης στα βόρεια παράλια της Μικράς Ασίας από Ίωνες ναυτικούς περίπου το 800 π.Χ. Από τη Σινώπη ερευνητές ίδρυσαν άλλες πόλεις. Η κυριότερη αυτών των πόλεων ήταν η Τραπεζούντα το 783 π.Χ. Οι Έλληνες του Πόντου αναφέρονται από αρκετούς αρχαίους συγγραφείς. Από τον Πόντο καταγόταν ο αρχαίος αστρονόμος Ηρακλείδης ο Ποντικός καθώς και ο ιστορικός και γεωγράφος Στράβων.
Το διάστημα μετά από την οθωμανική κατάκτηση (κυρίως ο 18ος και ο 19ος αιώνας) χαρακτηρίζεται από μεταναστευτικά ρεύματα στη νότια Ρωσία και στον Καύκασο, όπου δημιουργούνται μεγάλες ποντιακές κοινότητες.[1] Στο έργο του Αποσπάσματα από την Ανατολή (1845) ο Γιάκομπ Φίλιπ Φαλμεράυερ περιγράφει τις επαφές του με χριστιανούς ελληνόφωνους Ποντίους, που συναντά ταξιδεύοντας τον Εύξεινο Πόντο. Τους χαρακτιρίζει ως «Βυζαντινούς Έλληνες» και την γλώσσα τους ως «ελληνικά της Ματσούκας».[2] Τους περιγράφει ως ελληνόφωνους που προσκηνούν την Παναγία Σουμελά.[3]
Για την καταγωγή των σημερινών Ποντίων που ζουν στην Ελλάδα γίνονται ακόμα και σήμερα πολλές συζητήσεις. Η επικρατέστερη άποψη στην Ελλάδα είναι πως πρόκειται για απογόνους εκείνων των αρχαίων Ποντίων Ελλήνων που έζησαν κάποτε στην περιοχή [4], φυσικά με τις αναπόφευκτες επιρροές από Λαζούς, Γεωργιανούς, Αρμενίους και άλλους γειτονικούς λαούς.


Το 1923 σύμφωνα με την Συνθήκη της Λωζάνης, πραγματοποιήθηκε ανταλλαγή πληθυσμών μεταξύ Ελλήνων και Τούρκων και μέσα στη συμφωνία της συνθήκης περιλαμβανόντουσαν και οι χριστιανοί (ελληνόφωνοι ή μη) κάτοικοι του Πόντου, όπως και αυτοί της υπόλοιπης Μικράς Ασίας. Η μεγάλη πλειοψηφία των Ποντίων προσφύγων που ήρθαν τότε στην Ελλάδα εγκαταστάθηκαν στις περιοχές της Μακεδονίας και της Θράκης.
Μία μικρή μειονότητα Ποντίων αλαξοπίστεισε όμως (Τουρκόφωνοι, Κρυπτοί Χριστιανοί) προς το Ισλάμ και παρέμεινε στη Τουρκία. Αυτοί γνωρίζωνται στήν ονοματική κατάληξη -oğlu.

Κατά τη διάρκεια του πρώτου παγκοσμίου πολέμου,ξέσπασαν αιματηρές συγκρούσεις μεταξύ του Τούρκικου στρατού και των σημερινών Ελληνοποντίων καθώς αυτοί,σε συμμαχία με Αρμένιους, συντάχθηκαν στο πλευρό της αντιπάλου Ρωσίας.Οι Ελληνοπόντιοι δέχτηκαν τα σκληρά αντίποινα του Τούρκικου στρατού με αποτέλεσμα χιλιάδες νεκρούς Πόντιους.Έτσι οι ίδιοι οι Πόντιοι,καθώς και το Ελληνικό κράτος αναφέρονται σήμερα σε γενοκτονία των Ποντίων από την Τουρκία.Οι ίδιοι οι Πόντιοι μάλιστα τη θεωρούν ανάλογου μεγέθους γενοκτονία αυτής των Εβραίων από τους Γερμανούς και των Αρμενίων από τους Τούρκους και τιμούν την επέτειό της κάθε χρόνο, στις 19 Μαΐου. Η γενοκτονία των Ποντίων είναι αναγνωρισμένη ως τέτοια επισήμως από δύο κράτη, την Ελλάδα με Νόμο του 1994 (N 2193/1994) και από τη Σουηδία με υπερψήφιση στο Σουηδικό κοινοβούλιο στις 11 Μαρτίου 2010[5].Από την άλλη πλευρά το Τουρκικό κράτος αρνείται κατηγορηματικά μέχρι σήμερα,πως υπήρξε γενοκτονία και αυτό το θέμα αποτελεί εδώ και χρόνια μία σημαντική διαφωνία Ελλάδας-Τουρκίας.