Η ΘΕΣΗ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΚΟΜΜΑΤΩΝ ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΙΚΟΥ ΤΟΞΟΥ ΓΙΑ ΤΗΝ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ ΜΑΣ.

ΘΕΣΗ ΤΗΣ ΝΕΑΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ.

ΘΕΣΗ ΠΑΣΟΚ

ΘΕΣΗ ΠΟΤΑΜΙ 

ΘΕΣΗ ΛΕΒΕΝΤΗ

ΘΕΣΗ ΚΚΕ

Κορυφώνεται η προκλητικότητα των “γειτόνων”: Σε διαπραγμάτευση 16 ελληνικά νησιά σύμφωνα με δηλώσεις του Τούρκου υπουργού Άμυνας.

Γράφαμε προ ημερών ότι στην Τουρκία συστάθηκε επιτροπή διεκδίκησης 16 ελληνικών νησιών στον άξονα Ανατολικού Αιγαίου και Νότιας Κρήτης με αίτημα την άσκηση πίεσης, ώστε αυτά τα νησιά να χαρακτηριστούν «γκρίζα». Τελικώς, όπως όλα δείχνουν, η όλη ιστορία συνεχίζεται, αφού σύμφωνα με δημοσίευμα της τουρκικής εφημερίδας Milliyet, ο υπουργός αμύνης της Τουρκίας δήλωσε εντός της τουρκικής βουλής ότι «βρίσκεται σε διαπραγματεύσεις με την ελληνική κυβέρνηση για το καθεστώς 16 νησιών στο Αιγαίο»!

Θυμίζουμε ότι τα νησιά στα οποία απευθύνεται ο τούρκος είναι τα εξής: Οινούσσες, Φίμενα, Φούρνοι, Αγαθονήσι, Άρκη, Φαρμακονήσι, Καλόλημνος, Πλατιά, Κυρά Παναγιά, Γυαλί, Γαύδος, Δία, Διονισιάδες, Γαιδουρονήσι, Κουφονήσι, τα οποία σύμφωνα με τις δηλώσεις του Ισμέτ Γιλμάζ «κατέχονται παράνομα από την Ελλάδα». 

Με τις δηλώσεις του ο τούρκος ΥΠΑΜ ουσιαστικά θέτει υπό αμφισβήτηση το μισό Αιγαίο, αφού το βλέμμα της Τουρκίας στρέφεται στην υφαλοκρηπίδα και την ΑΟΖ που παράγουν αυτά τα νησιά. Κοιτώντας κανείς την γεωγραφική θέση των εν λόγω νήσων, συνειδητοποιεί ότι πρόκειται για μία προπαρασκευαστική ενέργεια της Τουρκίας ενάντια στην πιθανότητα ανακήρυξης ΑΟΖ από πλευράς της Ελλάδος.

Ο στόχος των τούρκων είναι η ακύρωση της ΑΟΖ που παράγει η Μεγίστη και η ένωση της ελληνικής με την κυπριακή ΑΟΖ. Βάσει του Διεθνούς Δικαίου το κάθε νησί, άρα και η Μεγίστη, δικαιούνται να παράγουν Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη. Βάσει της διεθνούς νομολογίας επί της Συμβάσεως για το Δίκαιο της Θάλασσας, αν ένα νησί εμπεριέχεται στις ΑΟΖ που παράγουν άλλα νησιά της ίδιας χώρας, τότε αίρονται οι όποιες διεκδικήσεις του αντίδικου και αυτό παράγει κανονικά ΑΟΖ, όπως προβλέπεται από την Σύμβαση. Ουσιαστικά, λοιπόν, το γεγονός ότι η Μεγίστη βρίσκεται εντός της ΑΟΖ που παράγουν νησιά στο Ανατολικό Αιγαίο και νότια της Κρήτης, η ανακήρυξη της Ελληνικής ΑΟΖ που καθιστά το Αιγαίο ελληνική λίμνη και ενώνει τις ΑΟΖ Ελλάδος – Κύπρου.

Προσπαθούν, λοιπόν, να αποκόψουν την Μεγίστη από τα παρακείμενα νησιά, γκριζάροντάς τα. Αντιπαρερχόμαστε το γεγονός ότι ο τούρκος δηλώνει ότι «βρίσκεται σε διαπραγματεύσεις» με την κυβέρνηση, αφού κάτι τέτοιο θα πρέπει να ειπωθεί και από κυβερνητικά χείλη. Όμως μόνο και μόνο το γεγονός ότι τέτοιες δηλώσεις γίνονται από πλευράς τούρκων αξιωματούχων, μας δείχνει που θα κινηθεί η τουρκική διπλωματία για το ερχόμενο διάστημα. Προτίθενται άραγε να πράξουν τα δέοντα οι κυβερνώντες ή μήπως ο διαμοιρασμός του Αιγαίου είναι στις απαιτήσεις των αμερικανών, για να εκμεταλλευτούν τα ελληνικά κοιτάσματα, 70 - 30;

ΑΥΤΟΙ είναι οι 12 τέως συνεργάτες του ΠΑΣΟΚ και νυν υπουργοί της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ! Eίπατε κάτι;;;

Τι νομίζετε ότι είναι αρκετά μέλη του ΣΥΡΙΖΑ; Για πάμε να δούμε αναλυτικά…

Λοιπόν από τα 40 μέλη που απαρτίζουν την κατά τ΄άλλα άσπιλη και αμόλυντη κυβέρνηση Σύριζα οι 12 από αυτούς ήταν πρώην βουλευτές, σύμβουλοι και συνεργάτες του Πασόκ.

Γνωρίστε τα πρώην στελεχη και συμβούλους του Πασόκ, που μόλις διαπίστωσαν ότι τα ποσοστά του κόμματος έφταναν στον πάτο, βρήκαν απάγκιο στην αγκαλιά του αναγεννημένου Πασόκ το οποίο ονομάζεται Σύριζα.

siriza

 Στα στοιχεία που αναφέρει η Αθέατη γνώση, είναι μόνο όσοι συμμετέχουν με Υπουργικές θέσεις στο κυβερνητικό σχήμα του Σύριζα.

1. Νίκος Κοτζιάς Υπουργός Εξωτερικών

2. Νίκος Παρασκευόπουλος Υπουργός Δικαιοσύνης

3. Αλέκος Φλαμπουράρης Υπ. Επικρ. για τον Συντονισμό του Κυβερνητικού Έργου

4. Νίκος Τόσκας Υφυπουργός Εθνικής Αμυνας

5. Παναγιώτης Κουρουμπλής Υπουργός Υγείας και Κοινωνικών Ασφαλίσεων

6. Γιάννης Πανούσης Αναπληρωτής υπουργός στο Προστασίας του Πολίτη

7. Γιώργος Κατρούγκαλος Αναπληρωτής υπουργός Διοικητικής Μεταρρύθμισης

8. Γιάνης Βαρουφάκης Υπουργός Οικονομικών

9. Δημήτρης Μάρδας Αναπληρωτής υπουργός Οικονομικών

10. Γιώργος σταθακης Υπουργός Οικονομίας, Υποδομών, Ναυτιλίας/Τουρισμού

11. Χρήστος Σπίρτζης Αναπλ. υπουργός Υποδομών, Μεταφορών και Δικτύων

12. Παναγιώτης Σγουρίδης Υφυπουργός Αγροτικής Ανάπτυξης

Νίκος Κοτζιάς: Μέχρι τη νίκη του ΠΑΣΟΚ στις εκλογές του 2009, ο Νίκος Κοτζιάς ήταν από τους πιο στενούς συνεργάτες του Γιώργου Παπανδρέου, πρόεδρος του ΙΣΤΑΜΕ και ιδεολογικός καθοδηγητής του ΠΑΣΟΚ.

Νίκος Παρασκευόπουλος: Κατά την περίοδο 1993-1995 υπήρξε σύμβουλος για θέματα ποινικού και σωφρονιστικού δικαίου του τότε Υπουργού Δικαιοσύνης του ΠΑΣΟΚ Γ. Κουβελάκη.

Αλέκος Φλαμπουράρης: Με πολλές διασυνδέσεις σε όλους τους πολιτικούς χώρους, αλλά και γνωριμίες με ισχυρούς οικονομικούς και επιχειρηματικούς παράγοντες.

Είναι μέλος της Κεντρικής Επιτροπής Σοσιαλιστική Τάση του ΣΥΡΙΖΑ, την οποία αποτελούν κατά κύριο λόγο στελέχη, που προέρχονται από το ΠΑΣΟΚ.

Είναι το πρόσωπο που όταν ο ΣΥΡΙΖΑ με αρχηγό τον Νίκο Κωνσταντόπουλο ήταν εναντίον της διεξαγωγής των Ολυμπιακών Αγώνων στην Αθήνα το 2004, προβάλλοντας συνθήματα του τύπου «όταν δίπλα σου χορεύουνε τα δισ. είναι βλακεία να είσαι εθελοντής», κράτησε ανοιχτές τις πόρτες της Κουμουνδούρου στην κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, που είχε ξεκινήσει την προετοιμασία της Ολυμπιάδας, και συγκεκριμένα στον τότε υπουργό ΠΕΧΩΔΕ, Κ. Λαλιώτη, και μετέπειτα στην πρόεδρο της Οργανωτικής Επιτροπής Γιάννα Αγγελοπούλου-Δασκαλάκη.

Ο ίδιος ο Α. Φλαμπουράρης, δε, είχε τότε αναλάβει υπεύθυνος του κόμματος για την «παρακολούθηση των Ολυμπιακών Εργων», γεγονός που τον είχε φέρει σε αντιπαράθεση με στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ και προσκείμενες στο κόμμα «κινήσεις πολιτών», οι οποίες του χρέωναν σκοπιμότητες για τη θέση που είχε πάρει υπέρ της ανάληψης των Ολυμπιακών Αγώνων, συνδέοντας τη στάση του με την επαγγελματική του δραστηριότητα ως πολιτικού μηχανικού.

Νίκος Τόσκας: Ο υποστράτηγος τεθωρακισμένων ε.α. Νίκος Τόσκας ανήκει στο ΠαΣοΚ και θεωρείται «ανδρεοπαπανδρεϊκός». Ηταν επικεφαλής του Γραφείου του κ. Πάνου Μπεγλίτη από το 2009 ως τον Ιούλιο του 2011. Ηταν ο κύριος συντάκτης του προγράμματος του ΠαΣοΚ για την Αμυνα στις εκλογές του 2009.

Παναγιώτης Κουρουμπλής: εκλέχτηκε τρεις φορές βουλευτής του ΠΑΣΟΚ στο νομό Αιτωλοακαρνανίας.

Γιάννης Πανούσης: βρέθηκε στο χώρο του ΠΑΣΟΚ. «Από το 1978 έως το 1983 ήμουν ΠΑΣΟΚ, ό,τι και αν αυτό σημαίνει. Η οριστική απομάκρυνση από το χώρο του ΠΑΣΟΚ έγινε το 2001-2002

Γιώργος Κατρούγκαλος: Διετέλεσε νομικός σύμβουλος του Yπουργού Παιδείας Γιώργου Παπανδρέου (1994, 1997-2002).

Γιάνης Βαρουφάκης: «Είμουν σύμβουλός του Γιώργου Παπανδρέου ως το 2006 αλλά διαφώνησα και έφυγα». «Δεν πιστεύω ότι ο Γιώργος Παπανδρέου είχε δόλο, ήταν όμως άτυχος γιατί εξελέγη Πρωθυπουργός πάνω στην κρίση.

Δημήτρης Μάρδας: «Εγώ προέρχομαι από το Πασόκ, από το 1982. Το 2002 με κάλεσαν στην κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ και συνεργάστηκα.» Πρώην γγ του Υπουργείου Εμπορίου την περίοδο 2000-2002, ο οποίος εντασσόταν στο επιτελείο του Άκη Τσοχατζόπουλου.

Γιώργος Σταθακης: Μέλος του Συμβουλίου Οικονομικών Εμπειρογνωμόνων, στο υπουργείο Εθνικής Οικονομίας 1989-90 στο πλευρό του ιδρυτικού μέλους του ΠΑΣΟΚ και τότε Υπουργού Εθνικής Οικονομίας Γεώργιου Γεννηματά στην οικουμενική κυβέρνηση Ζολώτα.

Κατηγορήθηκε για ατασθαλίες εκατομμυρίων, από το 1996 εώς το 2004, στο Πανεπιστήμιο Κρήτης, παραπέμφηκε στο Τριμελές Εφετείο Κακουργημάτων, ο βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ Γιώργος Σταθάκης

Πρώτη κατηγορία: αφορά την έγκριση που έδωσε μαζί με τους κ. Νικολάου και Σαββάκη, ως μέλη της Επιτροπής Ερευνών του Ειδικού Λογαριασμού Κονδυλίων (ΕΛΚΕ), για να καταβληθούν 9.000.000 δρχ για “υπερωριακή απασχόληση” στον γενικό διευθυντή διοικητικών και οικονομικών υπηρεσιών του Πανεπιστημίου Κρήτης, καταβολή η οποία «έγινε παράνομα, χωρίς συγκεκριμένα στοιχεία», όπως αναφέρει το βούλευμα και με δεδομένο ότι «οι ώρες υπερωριακής απασχόλησης δεν μπορούν να υπερβαίνουν τις εξήντα μηνιαίως».

Δεύτερη κατηγορία: αφορά την καταβολή με την ίδια ιδιότητα σε υπαλλήλους το ποσό των 444.129,60 ευρώ ως επιμίσθια, αμοιβές και επιδόματα θέσης, καθώς όπως αναφέρεται και οι καταβολές αυτές “έγιναν παράνομα, αφού δεν συνδέονται με συγκεκριμένο ερευνητικό πρόγραμμα του ΕΛΚΕ, αλλά καλύπτουν δαπάνες του Πανεπιστημίου Κρήτης”.

Τρίτη κατηγορία αφορά την εμπλοκή του κ. Σταθάκη με την καταβολή από τον ΕΛΚΕ, από το 1998 εως το 2001, στην ιδιωτική εταιρία Εθνική Ασφαλιστική 150.000.000 δρχ ως ασφάλιστρα ομαδικού συμβολαίου ασφάλισης όλων των υπαλλήλων του Ιδρύματος, «παρανόμως, αφού οι καταβολές δεν συνδέονται με συγκεκριμένο ερευνητικό πρόγραμμα του ΕΛΚΕ, ενώ οι υπάλληλοι του Πανεπιστημίου Κρήτης, είναι ασφαλισμένοι στο Δημόσιο».

ΑΘΩΟΣ ΣΕ ΟΛΑ;; Τελικά, αθωώθηκε απο το τριμελές εφετείο Χανίων ο βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ Γιώργος Σταθάκης, για το σκάνδαλο που αφορούσε στην υπόθεση κακοδιαχείρισης πόρων του πανεπιστημίου Κρήτης.

Χρήστος Σπίρτζης: Πρώην στέλεχος του ΠΑΣΟΚ. Ο κ. Σπίρτζης έχει διατελέσει μέλος του Τομέα Περιφερειακής Οργάνωσης του ΠΑΣΟΚ, με την υποστήριξη του οποίου τον Ιούλιο του 2010 εξελέγη σε ηλικία 41 ετών πρόεδρος του ΤΕΕ, την περίοδο, δηλαδή, που ξεκίνησε η εφαρμογή του πρώτου μνημονίου. Αξίζει, ωστόσο, να σημειωθεί ότι συμμετείχε στην επεξεργασία και εφαρμογή σειράς σχεδίων νόμου του υπουργείου Περιβάλλοντος με την εκάστοτε ηγεσία του οποίου διατηρούσε στενές επαφές.

Παναγιώτης Σγουρίδης: Αμέσως μετά την εκπλήρωση των στρατιωτικών του υποχρεώσεων, εντάσσεται στο ΠΑΣΟΚ Ξάνθης. Το1982, εκλέγεται για πρώτη φορά δημοτικός σύμβουλος Ξάνθης και επανεκλέγεται το 1986. Το 1989, εκλέγεται Βουλευτής του Νομού και επανεκλέγεται συνεχώς μέχρι το 2009. Υπεύθυνος του τομέα τουρισμού και μέλος του τομέα οικονομίας του ΠΑΣΟΚ.

Έγγραφο του ΟΗΕ: Είναι ΟΛΑ προ-συμφωνημένα για το Χρέος κι εμείς θα νομίζουμε ότι νικήσαμε!

Aποκαλύφθηκε έγγραφο του ΟΗΕ με ημερομηνία 17 Σεπτεμβρίου 2014, το οποίο αναγράφει στην εισαγωγή του τα εξής:

"Λύση που υιοθετήθηκε από την Γενική Συνέλευση στις 9 Σεπτεμβρίου 2014

68/304. Για την καθιέρωση μιας πολύπλευρης εντός νομικού πλαισίου συμφωνίας για ηγεμονικές διαδικασίες αποδόμησης του χρέους.

Η Γενική Συνέλευση,

Επικαλούμενη της Διακήρυξη της 2ης Χιλιετίας των Ηνωμένων Εθνών, υιοθετημένης στις 8 Σεπτεμβρίου 2000, και την υψηλόβαθμη συνάντηση της ολομέλειας της Γενικής Συνέλευσης για τους Αναπτυξιακούς Στόχους της 2ης Δεκαετίας και το αποτέλεσμά της, βεβαιώνουν με έγγραφο πως

[...]"

Τα υπόλοιπα ακολουθούν. Αυτό που ενδιαφέρει εμάς και τις ημέρες που διανύουμε είναι ότι είναι ΟΛΑ προ-συμφωνημένα! Και μάλιστα από την έναρξη της χιλιετίας του 2000. Συνεδριάζει γι' αυτό όχι το ΔΝΤ, όχι η Ε.Ε., όχι άλλος παγκόσμιος οργανισμός, αλλά ο ΟΗΕ, ένας υποτιθέμενα ειρηνικός οργανισμός! Συνεδριάζει για το Σχέδιο Ανάπτυξης του Millenium και αποδόμησης του Χρέους όταν θα έχουν μαζευτεί αρκετά κέρδη! Εμείς απλά παρακολουθούμε ένα σίριαλ από (όποια) κυβέρνηση και ΜΜΕ, το οποίο σε εμάς προκαλεί από αγωνία μέχρι... περιπετειώδη διάθεση, ενώ αυτοί πασπαλίζουν με λίγο σασπένς το ήδη εφαρμοσμένο σχέδιό τους, με εμάς στο τέλος να νομίζουμε ότι... νικήσαμε!

Όπως φαίνεται πάντως, θα συνεχίσουμε να έχουμε χώρα, και όχι μόνο αυτό, αλλά να κρατιόμαστε χεράκι-χεράκι με τους εταίρους μας, τεχνικά ξαλαφρωμένοι από όλο αυτό που ζούμε εδώ και ΠΕΝΤΕ αγωνιώδη, καταστροφικά, ψυχοβγαλτικά, βασανιστικά, εκμεταλλευτικά χρόνια!

Άντε, πότε θα γίνει είπαμε το έκτακτο Eurogroup με "λαμπερές παρουσίες" ΜΟΝΟ για την Ελλάδα;

Καληνύχτα Κεμάλ. Μην ανησυχείς. Αυτός ο κόσμος δεν πρόκειται να καταρρεύσει ποτέ!

Όλο το έγγραφο μπορείτε να το διαβάσετε  στην επίσημη σελίδα του ΟΗΕ εδώ: www.un.org/en/ga/A/RES/68/304

Ο ΕΛΛΗΝΑΣ "ΚΑΜΙΚΑΖΙ" ΗΡΩΑΣ ΠΙΛΟΤΟΣ ΤΟΥ 40.ΜΗΤΡΑΛΕΞΗΣ ΜΑΡΙΝΟΣ(ΒΙΝΤΕΟ)

Πόσες φορές να κοροϊδέψεις τον Μαύρο Θεριστή; Πόσες φορές μπορεί να αστοχήσει ενώ σου έχει πάρει την ουρά; Πόσες φορές να απλώσει ο Χάρος το παγωμένο του χέρι, να κάνει ότι σε ακουμπάει και να το πάρει πίσω;

02 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ 1940 – Το πρωί της ημέρας αυτής ένα Breguet Bre 19 της 2ης Μοίρας Στρατιωτικής Συνεργασίας με παρατηρητή τον Ανθυποσμηναγό Δημ. Καρακίτσο και χειριστή τον Σμηνία Ιωάννη Κατσούδα, απογειώθηκε με αποστολή την αναγνώριση της Πίνδου. Το αεροπλάνο κατήλθε σε χαμηλό ύψος, καθώς διέκρινε συγκέντρωση στρατευμάτων στην οδό Σαμαρίνας-Διστράτου.

Οι Ιταλοί, θεωρώντας το αεροπλάνο δικό τους, άπλωσαν το κόκκινο ημικυκλικό πλαίσιο αναγνώρισης. Η επίλεκτη Μεραρχία «Julia» είχε εντοπιστεί. Η πληροφορία αξιοποιήθηκε κατάλληλα από το Στρατηγείο Κοζάνης, με αποτέλεσμα η Μεραρχία Ιππικού να προωθηθεί ταχέως και να καταλάβει τη στενωπό του Μετσόβου, εμποδίζοντας την προέλαση του εχθρού.

Το απομεσήμερο τρία Breguet της ίδιας Μοίρας βομβάρδισαν και πολυβόλησαν από χαμηλό ύψος την Ιταλική Μεραρχία, πράγμα που κατά τους στρατιωτικούς παρατηρητές απέτρεψε πιθανό τερματισμό του πολέμου στο σημείο εκείνο. Έξι ελληνικά P.Z.L. της 22ης Μοίρας Διώξεως συναντήθηκαν πάνω από το Λαγκαδά με 15 ιταλικά βομβαρδιστικά και επτά καταδιωκτικά που κατευθύνονταν προς τη Θεσσαλονίκη.

Ο χειριστής ενός P.Z.L. Υποσμηναγός Μαρ. Μητραλέξης, μετά την εξάντληση των πυρομαχικών του, «έκρουσε» με την έλικα του καταδιωκτικού του το ουραίο πηδάλιο ενός τρικινητήριου ιταλικού βομβαρδιστικού. Το Savoia Marchetti εισήλθε σε περιδίνηση και συνετρίβη στο έδαφος, με αποτέλεσμα το θάνατο του χειριστή. Τα υπόλοιπα μέλη του πληρώματος διασώθηκαν.

Ο Μητραλέξης, πραγματοποίησε αναγκαστική προσγείωση κοντά στο καταρριφθέν ιταλικό αεροσκάφος και με το περίστροφό του συνέλαβε αιχμαλώτους τους τέσσερις Ιταλούς, παραδίδοντάς τους στη Στρατιωτική Διοίκηση Θεσσαλονίκης. Το γεγονός προβλήθηκε από τον ελληνικό και ξένο τύπο.

Μαρίνος Μητραλέξης

Ο Μαρίνος Μητραλέξης, γεννήθηκε σε ένα χωριό της Μεσσηνίας, τον Μιλά, κοντά στην Κυπαρισσία, το 1916. Το 1938 αποφοίτησε από τη Σχολή Αεροπορίας με τον βαθμό του ανθυποσμηναγού. Εκείνη την αποχή, το να υπηρετείς στη Μίκρα της Θεσσαλονίκης, ενώ η οικογένειά σου είναι στην Πελοπόννησο ήταν αντίστοιχο της υπερορίας! Αλλά έτσι είναι η αίσθηση του καθήκοντος. Σε πάει σε μέρη που ούτε το αεροπλάνο σου δεν μπορεί να σε πάει. Κι ενώ η πτήση με το αεροπλάνο μπορεί να σε κουράσει, τα ταξίδια με την αίσθηση του καθήκοντος είναι παραδόξως ξεκούραστα.

Το ξέσπασμα του πολέμου τον βρήκε στην πρώτη γραμμή, να υπηρετεί στην 22η Μοίρα Διώξεως, εξοπλισμένη με το PZL P.24- αν θέλουμε να παραλληλίσουμε τα δεδομένα, από άποψη αριθμών, το PZL ήταν το F-16 της τότε ΕΒΑ, καθώς αποτελούσε τη ραχοκοκκαλιά των καταδιωκτικών της. Η διαφορά είναι ότι ενώ το F-16 σήμερα είναι ένα φονικότατο εργαλείο στα χέρια των χειριστών της ΠΑ, το PZL ανήκε σε μια κατηγορία πολύ αξιόλογων καταδιωκτικών που είχαν μόλις καταστεί παρωχημένα από τη νέα γενιά μαχητικών τύπου Bf-109, Hurricane κλπ.

Στις 2 Νοεμβρίου, λιγότερο από μία εβδομάδα από την εκπνοή του Ιταλικού τελεσίγραφου, δίνεται εντολή για άμεση απογείωση έξι PZL, καθώς δεκαπέντε ιταλικά βομβαρδιστικά Ζ.1007bis της 50 Gruppo, συνοδεία 7 καταδιωκτικών της 150 Gruppo, πλησίαζαν στη Θεσσαλονίκη. Τα ελληνικά PZL εντοπίζουν τα ιταλικά αεροσκάφη και αρχίζει σφοδρή αερομαχία.

Mια αρχικά άνιση (αριθμητικά) μάχη μετατρέπεται σε εποποιία. Από τα 15 βομβαρδιστικά καταρρίπτονται 3 και άλλο ένα καταγράφεται ως πιθανό. Από τα 7 μαχητικά συνοδείας τα 2 είναι επιβεβαιωμένες καταρρίψεις και άλλα 3 πιθανές.

Σε αυτό συνέβαλλε τα μέγιστα η πράξη του- τότε ακόμη υποσμηναγού- Μητραλέξη, ο οποίος αφού έχει καταρρίψει ένα βομβαρδιστικό, έχει “αδειάσει” τα πυρομαχικά του πάνω στο δεύτερο τρικινητήριο ιταλικό βομβαρδιστικό που γεμίζει τα σκοπευτικά του, αλλά καθώς αυτό δεν πέφτει, το εμβολίζει. Καταστρέφει έτσι το κάθετο σταθερό του ιταλικού ιπτάμενου θηρίου με την έλικά του. Το Z.1007bis μπαίνει σε περιδίνηση και συντρίβεται. Όταν οι Ιάπωνες θα ανακάλυπταν τους καμικάζι πιλότους κάτι χρόνια μετά, ο Μητραλέξης είχε ήδη διδάξει…

Ο Μητραλέξης προσγειώνει το αεροσκάφος του σε ένα χωράφι και αργά το απόγευμα, ενώ όλοι τον θεωρούν νεκρό, επιστρέφει στη Μοίρα του. Το γεγονός λαμβάνει τεράστια έκταση τόσο από τα ελληνικά όσο και ξένα ΜΜΕ. Το ηθικό του ελληνικού λαού και της Αεροπορίας εν γένει εξυψώνεται, ο Μητραλέξης γίνεται ο ήρωας της στιγμής και οι Άγγλοι μιλούν για νέες ελληνικές εποποιίες και σύγχρονους αρχαιοέλληνες πολεμιστές. Ο νεαρός και θαρρετός υποσμηναγός όμως δεν επιτρέπει στον εαυτό του να γίνει ένας διάττων αστέρας και συνεχίζει με τη Μοίρα του, το καθήκον που υπηρετούσε και πριν τη 2α Νοεμβρίου.

Λίγους μόλις μήνες αργότερα, στις 9 Φεβρουαρίου, η 22η ΜΔ εμπλέκεται στην περιοχή της Πρεμετής με Ιταλικά μαχητικά και η ιταλική αεροπορία πλήττεται σκληρά. Ο Μητραλέξης πιστώνεται με τρεις επιβεβαιωμένες καταρρίψεις και άλλη μία πιθανή ενώ άλλη μία κατάρριψη για την 22η ΜΔ πιστώνεται ο επισμηνίας Δάγγουλας Επαμεινώνδας. Την επόμενη μέρα, στην ίδια περιοχή, ο Μητραλέξης καταρρίπτει άλλο ένα ιταλικό καταδιωκτικό, ένα FIAT G.50bis

Αυτή είναι και η τελευταία κατάρριψη του Μαρίνου Μητραλέξη ο οποίος έχει φτάσει σε σύνολο τις 5 επιβεβαιωμένες και άλλη μία πιθανή.

Ο Μητραλέξης μαζί με τόσους άλλους ιπτάμενους ιππότες της Πολεμικής, διαφεύγει στη Μέση Ανατολή και εντάσσεται στην αναγεννημένη εντός των κόλπων της RAF, Πολεμική Αεροπορία. Διακρίνεται σε όλες τις επιχειρήσεις της Βορείου Αφρικής για το θάρρος και την τόλμη του. Παράλληλα, γίνεται αγαπητός σε όλους γιατί παρά το γεγονός ότι η φήμη του προηγείτο αυτού, εμφανιζόταν πάντα ένας χαμογελαστός και ευδιάθετος νέος με την πτήση και την φιλευσπλαχνία στο αίμα του.

Ο Μαρίνος Μητραλέξης είχε πολλά επιτεύγματα και κατορθώματα στη ζώνη του. Παρ’ όλα αυτά, είχε μείνει στην κοινή συνείδηση ως ο θαρραλέος εκείνος νέος που εμβόλισε το ιταλικό ιπτάμενο θηρίο. Ήταν αμοιβαία αποδεκτός από όλους και αποτελούσε μία μορφή υπεράνω πάσης επιρροής. Τιμήθηκε με πλήθος ηθικών διακρίσεων για την προσφορά του στο Έθνος την πενταετία 1940-1945.

Το 1948 όμως, είχε κοροϊδέψει τον υπέρτατο ιπτάμενο θεριστή ήδη πολλές φορές. Είχε αποφύγει το παγερό του άγγιγμα πολλάκις, τη 2α Νοεμβρίου του 1940 δε, τον είχε κοιτάξει κατάματα με τόσο παγωμένο βλέμμα περιφρόνησης που και ο ίδιος ο Χάρος στάθηκε κοκκάλα. Σε μία εκπαιδευτική πτήση με ένα AS.10 Oxford όμως, λόγω βλάβης που παρουσίασε ο κινητήρας, ο Χάρος βρήκε την ευκαιρία που ήθελε και δεν του χαρίστηκε. Το AS.10 βούτηξε στη θαλάσσια περιοχή της Τήνου και το τριμελές του πλήρωμα βούλιαξε στα λημέρια του Ποσειδώνα.

Για τις ενέργειές του τη 2α Νοεμβρίου 1940, ο υποσμηναγός- τότε- Μητραλέξης, τιμήθηκε με το Χρυσό Αριστείο Ανδρείας και είναι ο μόνος Αεροπόρος στον οποίο απονεμήθηκε η ηθική αυτή διάκριση κατά τη διάρκεια του πολέμου (ο Αναστάσιος Μπαρδαβίλιας παρασημοφορήθηκε με την ανώτατη αυτή διάκριση μετά θάνατον για την ενέργειά του στις 11 Φεβρουαρίου 1941).

Μετά θάνατον, ο Μητραλέξης προήχθη στον βαθμό του Αντισμηνάρχου. Χρόνια αργότερα, ο εμβολισμός του ιταλικού και ο αντισμήναρχος Μητραλέξης έγιναν γραμματόσημο, συνεχίζοντας την επικρατούσα εικόνα για εκείνον, δηλαδή του θαρραλέου υποσμηναγού που εμβόλισε το τρικινητήριο βομβαρδιστικό του φασίστα εισβολέα.

Αντισμήναρχος Μητραλέξης Μαρίνος!

Έπεσε Υπέρ Πατρίδος!

ΑΝΑΡΤΗΣΗ ΣΗΜΑΙΑΣ ΣΤΟ ΚΕΝΤΡΟ ΤΗΣ ΛΕΠΤΟΚΑΡΥΑΣ!

Ανάρτηση Ελληνικής Σημαίας ,μεγάλων διαστάσεων (3x4m),πραγματοποιήθηκε στο κέντρο της Λεπτοκαρυάς από πολίτες της περιοχής.Μια ιδέα που έγινε πραγματικότητα. Ευχαριστούμε τη δημοτική αρχή για την άμεση ανταπόκριση και τη βοήθεια, τον πρόεδρο του τοπικού Συμβουλίου, τα παιδιά της δημοτικής επιχείρησης και τον Παπακώστα μας.

Η ΡΑΤΣΑ.ΚΑΖΑΝΤΖΑΚΗΣ ΑΣΚΗΤΙΚΗ.

Η ΡΑΤΣΑ

“Η Κραυγή δεν είναι δική σου. Δε μιλάς εσύ, μιλούν αρίφνητοι πρόγονοι με το στόμα σου. Δεν πεθυμάς εσύ, πεθυμούν αρίφνητες γενεές απόγονοι με την καρδιά σου. Οι νεκροί σου δεν κείτουνται στο χώμα. Γένηκαν πουλιά, δέντρα, αγέρας. Κάθεσαι στον ίσκιο τους, θρέφεσαι με τη σάρκα τους, αναπνές το χνότο τους. Γένηκαν Ιδέες και πάθη, κι ορίζουν τη βουλή σου και την πράξη.

Οι μελλούμενες γενεές δε σαλεύουν μέσα στον αβέβαιο καιρό, μακριά από σένα. Ζουν, ενεργούν και θέλουν μέσα στα νεφρά και στην καρδιά σου.

Το πρώτο σου χρέος πλαταίνοντας το εγώ σου είναι, στην αστραπόχρονη τούτη στιγμή που περπατάς στη γης, να μπορέσεις να ζήσεις την απέραντη πορεία, την ορατή και την αόρατη, του εαυτού σου.

Δεν είσαι ένας. Είσαι ένα σώμα στρατού. Μια στιγμή κάτω από τον ήλιο φωτίζεται ένα από τα πρόσωπα σου. Κι ευτύς σβήνει κι ανάβει άλλο, νεώτερο σου, ξοπίσω σου.

Η ράτσα σου είναι το μεγάλο σώμα, το περασμένο, το τωρινό και το μελλούμενο. Εσύ είσαι μια λιγόστιγμη έκφραση, αυτή είναι το πρόσωπο. Εσύ είσαι ο ίσκιος, αυτή το κρέας.

Δεν είσαι λεύτερος. Αόρατα μυριάδες χέρια κρατούν τα χέρια σου και τα σαλεύουν. Όταν θυμώνεις, ένας προπάππος αφρίζει στο στόμα σου. Όταν αγαπάς, ένας πρόγονος σπηλιώτης μουγκαλιέται. Όταν κοιμάσαι, ανοίγουν οι τάφοι μέσα στη μνήμη και γιομώνει βουρκόλακες η κεφαλή σου.

Ένας λάκκος αίμα είναι η κεφαλή σου, και μαζώνουνται κοπάδια κοπάδια οι γίσκιοι των πεθαμένων και σε πίνουν να ζωντανέψουν.

-“Μην πεθάνεις, για να μην πεθάνουμε!” φωνάζουν μέσα σου οι νεκροι. “Δεν προφτάσαμε να χαρούμε τις γυναίκες που πεθυμήσαμε, πρόφτασε συ, κοιμήσου μαζί τους! Δεν προφτάσαμε να κάμουμε έργα τις Ιδέες μας, κάμε τις έργα εσύ! Δεν προφτάσαμε να συλλάβουμε και να στερεώσουμε το πρόσωπο της ελπίδας μας, στερέωσε το εσύ! Τέλεψε το έργο μας! Τέλεψε το έργο μας! Μέρα νύχτα μπαινοβγαίνουμε στο κορμί σου και φωνάζουμε. Όχι, δε φύγαμε, δε ξεκορμίσαμε από σένα, δεν κατεβήκαμε στη γης. Μέσα από τα σωθικά σου ξακλουθουμε τον αγώνα. Λύτρωσε μας”!

Δε φτάνει ν’ ακούς μέσα σου τη βουή των προγόνων. Δε φτάνει να τους νιώθεις να παλεύουν μπροστά από το κατώφλι του νου σου. Όλοι χύνουνται να πιαστούν από το ζεστό μυαλό σου, ν’ ανέβουν πάλι στο φως της μέρας.

Μα εσύ να ξεδιαλέγεις. Ποιος πρόγονος να γκρεμιστεί πίσω στα τάρταρα του αίματου σου και ποιος ν’ ανηφορίσει πάλι στο φως και στο χώμα. Μην τους λυπάσαι! Κάθου άγρυπνος στην καταβόθρα της καρδιάς σου και ξεδιάλεγε. Τούτος ο ίσκιος, να λες, είναι ταπεινός, σκοτεινός, σα ζώο. να φύγει! Τούτος είναι σιωπηλός και φλεγόμενος, πιο ζωντανός από μένα. Ας πιει το αίμα μου όλο! Φώτισε το σκοτεινό αίμα των προγόνων, σύνταξε τις κραυγές τους σε λόγο, καθάρισε τη βούληση τους, πλάτυνε το στενό τους ανήλεο μέτωπο. Αυτό είναι το δεύτερο σου χρέος.

Γιατί δεν είσαι μονάχα σκλάβος. Ευτύς ως γεννήθηκες, μια νέα πιθανότητα γεννήθηκε μαζί σου, ένας λεύτερος σκιρτημός τρικυμίζει τη μεγάλη ζοφερή καρδιά του σογιού σου.

Φέρνεις, θες δε θες, ένα νέο ρυθμό. Μια νέα επιθυμία, μια νέα Ιδέα, μια θλίψη καινούρια. Θες δε θες, πλουτίζεις το πατρικό σου το σώμα.

Κατά που θα κινήσεις; Πώς θ’ αντικρίσεις τη ζωή και το θάνατο, την αρετή και το φόβο; Όλη η γενεά καταφεύγει στο στήθος σου και ρωτάει και προσδοκάει με αγωνία. Έχεις ευθύνη. Δεν κυβερνάς πια μονάχα τη μικρή ασήμαντη ύπαρξη σου. Είσαι μια ζαριά όπου για μια στιγμή παίζεται η μοίρα του σογιού σου. Κάθε σου πράξη αντιχτυπάει σε χιλιάδες μοίρες. Όπως περπατάς, ανοίγεις, δημιουργός την κοίτη όπου θα μπει και θα όδέψει ο ποταμός των απόγονων. Όταν φοβάσαι, ο φόβος διακλαδώνεται σε αναρίθμητες γενεές και εξευτελίζεις αναρίθμητες ψυχές μπροστά και πίσω σου. Όταν υψώνεσαι σε μια γενναία πράξη, η ράτσα σου αλάκερη υψώνεται και αντρειεύει.

-“Δεν είμαι ένας! Δεν είμαι ένας!” Τ’ όραμα τούτο κάθε στιγμή να σε καίει. Δεν είσαι ένα άθλιο λιγόστιγμο κορμί. πίσω από την πήλινη ρεούμενη μάσκα σου ένα πρόσωπο χιλιοχρονίτικο ενεδρεύει. Τα πάθη σου κι οι Ιδέες σου είναι πιο παλιά από την καρδιά κι από το μυαλό σου.

Το σώμα σου το αόρατο είναι οι πεθαμένοι πρόγονοι κι οι απόγονοι οι αγέννητοι. Το σώμα σου τ’ ορατό είναι οι άντρες, οι γυναίκες και τα παιδιά που ζουν της εδικής σου ράτσας.

Μονάχα εκείνος λυτρώθηκε από την κόλαση του εγώ του που νιώθει να πεινάει όταν ένα παιδί της ράτσας του δεν έχει να φάει, και να σκιρτάει πασίχαρος όταν ένας άντρας και μια γυναίκα του σογιού του φιλιούνται. Όλα τούτα είναι μέλη του μεγάλου ορατού κορμιού σου. Πονάς και χαίρεσαι σκορπισμένος ως τα πέρατα της Γης μέσα σε χιλιάδες ομοαίματα κορμιά. Όπως μάχεσαι για το μικρό σου το σώμα, πολέμα και για το μεγάλο. Πολέμα όλα τούτα τα κορμιά σου να γίνουνε δυνατά, λιτά, πρόθυμα. Να φωτιστεί ο νους τους, να χτυπάει η καρδιά τους φλεγόμενη, γενναία, ανήσυχη.

Πως μπορείς να ‘σαι δυνατός, φωτεινός, γενναίος, αν οι αρετές τούτες δε τρικυμίζουν αλάκερο το μεγάλο σου το σώμα; Πώς μπορείς να σωθείς, αν δε σωθεί αλάκερο σου το αίμα; Ένας από τη ράτσα σου να χαθεί, σε συντραβάει στο χαμό του. Ένα μέλος του κορμιού και του νου σου σαπίζει.

Να ζεις βαθιά, όχι σαν Ιδέα, παρά ως σάρκα κι αίμα, την ταυτότητα τούτη. Είσαι ένα φύλλο στο μέγα δέντρο της ράτσας. Να νιώθεις το χώμα ν’ ανεβαίνει από τις σκοτεινές ρίζες και ν’ απλοκαμιέται στα κλαριά και στα φύλλα.

Ποιός είναι ο σκοπός σου; Να μάχεσαι να πιαστείς στέρεα από το κλαρί κι είτε σα φύλλο είτε σαν άνθος είτε σαν καρπός να σαλεύει μέσα σου, ν’ ανανεώνεται και ν’ αναπνέει αλάκερο το δέντρο.

Το πρώτο σου χρέος, εχτελώντας τη θητεία σου στη ράτσα, είναι να νιώσεις μέσα σου όλους τους πρόγονους. Το δεύτερο, να φωτίσεις την ορμή τους και να συνεχίσεις το έργο τους. Το τρίτο σου χρέος, να παραδώσεις στο γιο τη μεγάλη εντολή να σε ξεπεράσει.

Αγωνία μέσα σου. Κάποιος παλεύει να φύγει, να ξεσκιστεί από τη σάρκα σου, να γλιτώσει από σένα. Ένας σπόρος στα νεφρά σου, ένας σπόρος στο μυαλό σου δε θέλει πια να ‘ναι μαζί σου, δε χωράει πια στο σπλάχνο σου, μάχεται για ελευτερία.

-“Πατέρα, δε χωρώ στην καρδιά σου, θέλω να τη συντρίψω, να περάσω Πατέρα, μισώ το σώμα σου, ντρέπουμαι που είμαι κολλημένος μαζί σου, θα φύγω! Κατάντησες άλογο οκνό, τα πόδια σου πια δεν μπορούν ν’ ακλουθούν το ρυθμό της καρδιάς μου. Βιάζουμαι. Θα πεζέψω, θα καβαλήσω άλλο κορμί και θα σε αφήσω στο δρόμο”! Κι εσύ, ο πατέρας, χαίρεσαι γρικώντας την καταφρονετικιά φωνή του παιδιού σου. -“Όλα, όλα για το γιο μου!” φωνάζεις. “Εγώ δεν είμαι τίποτα. Εγώ είμαι ο πίθηκος, αυτός ο άνθρωπος. Εγώ είμαι ο άνθρωπος, αυτός ο γιος του ανθρώπου”!

Μια δύναμη μέσα σου, ανώτερη σου, διαπερνάει συντρίβοντας το κορμί σου και το νου σου και φωνάζει: -“Παίξε το τωρινό και το σίγουρο, παίξε το για το μελλούμενο κι αβέβαιο! Μη κρατάς τίποτα για υστερνή. Μου αρέσει ο κίντυνος. Μπορεί να χαθούμε, μπορεί να σωθούμε. Μη ρωτάς! Απίθωνε κάθε στιγμή στα χέρια του κίντυνου τον κόσμον όλο! Εγώ, ο σπόρος του αγέννητου, τρώγω τα σωθικά της ράτσας σου και φωνάζω”!

Ο ρόλος των Μεγάλων Δυνάμεων στην Ελληνική Επανάσταση!!!

Η διεθνής βοήθεια και εμπλοκή στην επιτυχία του απελευθερωτικού αγώνα των Ελλήνων για ανεξαρτησία ήταν κρίσιμη και σημαντική. Χωρίς την οικονομική και στρατιωτική συμπαράσταση χωρών και λαών με δύναμη, επιρροή και πλούτο η επιτυχία του Αγώνα πέραν πάσης αμφιβολίας θα ήταν δύσκολη. Η εμπλοκή στην Επανάσταση της Ρωσίας, Βρετανίας, Γαλλίας, Πρωσίας και Αυστρίας  επηρέασε καταλυτικά τον αγώνα των Ελλήνων για απελευθέρωση.

ΡΩΣΙΑ

Οι Ρώσοι από την εποχή του τσάρου Ιβάν του Τρομερού έβλεπαν την χώρα τους ως υποστηρικτή και προστάτη των Χριστιανών της Βαλκανικής Χερσονήσου. Αυτή η πολιτική θεώρηση της Ρωσίας ήταν η προϋπόθεση της υποστήριξης του ελληνικού απελευθερωτικού αγώνα. Είχε προηγηθεί επί τρεις συνεχείς αιώνες η επέκταση της Ρωσικής Αυτοκρατορίας εις βάρος της Οθωμανικής. Οι τσάροι Ιβάν ο Τρομερός και Πέτρος ο Μέγας κατάφεραν να μετασχηματίσουν την Ρωσία σε μια μεγάλη δύναμη της Ευρώπης, ενώ επί Μεγάλης Αικατερίνης μεταξύ των ετών 1762-1796 η Ρωσία αποκόμισε μεγάλα εδαφικά οφέλη από την Οθωμανική Αυτοκρατορία ως απόρροια νικηφόρων πολέμων. Σε αυτή την περίοδο το λεγόμενο «ανατολικό ζήτημα» απέκτησε την πραγματική του έννοια, τουτέστιν την αποσύνθεση και διάλυση της Μεγάλης Πύλης. Το 1821 ο τσάρος Αλέξανδρος συνέχιζε να εφαρμόζει την πάγια ρωσική πολιτική αμφισβήτησης της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Με την έναρξη της Ελληνικής Επανάστασης ο Αλέξανδρος Υψηλάντης απευθύνθηκε στον τσάρο Αλέξανδρο ζητώντας «να σώσει την Ορθοδοξία το θείο φως της οποίας κατευθύνει το μεγάλο έθνος των Ρώσων». Οι Έλληνες επαναστάτες ανέμεναν την βοήθεια των «ορθοδόξων συμπατριωτών» τους, όπως χαρακτήριζαν τους Ρώσους, έχοντας υπόψη ότι η συμμαχία με αυτούς, πέραν των κοινών θρησκευτικών πεποιθήσεων, θα μπορούσε να βασιστεί στον επί πολλούς αιώνες διαρκούντα ανταγωνισμό μεταξύ Ρώσων και Οθωμανών. Ο τσάρος Αλέξανδρος όμως δεν ήθελε άμεση εμπλοκή στην Ελληνική Επανάσταση, θέλοντας να αποφύγει εκείνη την εποχή έναν ακόμη πόλεμο και την αποξένωση από τις άλλες μεγάλες δυνάμεις της Ευρώπης. Αντ’ αυτού πρότεινε ως λύση την σύγκλιση ενός ευρωπαϊκού συνεδρίου που θα συζητούσε το πρόβλημα που ενέκυψε στα Βαλκάνια.

Παράλληλα ο Κλέμενς φον Μέττερνιχ, υπουργός εξωτερικών της Αυστρίας, έπεισε τον τσάρο να αποφύγει οποιαδήποτε δραστηριότητα στα Βαλκάνια, εκτός και αν συμφωνούσαν με κάτι τέτοιο οι υπόλοιπες μεγάλες δυνάμεις. Σύμφωνα με τον Μέττερνιχ μια εμπλοκή των Ρώσων στα Βαλκάνια θα επηρέαζε το ισοζύγιο και την ισορροπία δυνάμεων σε όλη την Ευρώπη. Πολλοί υπουργοί όμως του τσάρου Αλέξανδρου είχαν την άποψη ότι η Ρωσία είχε ηθικό χρέος να υποστηρίξει τους Έλληνες, με αποτέλεσμα ο τσάρος να ταλαντεύεται μεταξύ της βοήθειας προς τους Έλληνες και της μη εμπλοκής. Ο θάνατος του το 1825 και η ανάληψη της εξουσίας από τον αδελφό του Νικόλαο σήμανε μια αλλαγή στην εξωτερική πολιτική της Ρωσίας σε σχέση με το ελληνικό ζήτημα. Η εξωτερική πολιτική προς την Μεγάλη Πύλη είχε πλέον δυο όψεις. Η μια όψη αντικατόπτριζε την ηθική υποχρέωση των ορθοδόξων Ρώσων να συμπαρασταθούν στον ελληνικό αγώνα. Η άλλη όψη προσέφερε την ευκαιρία στους Ρώσους να επεκταθούν στην Μεσόγειο και να υποδηλώσουν έτι περαιτέρω την παρουσία τους στην Ευρώπη. Η πτυχή αυτή της επέκτασης της Ρωσίας στην Μεσόγειο θορύβησε τις άλλες μεγάλες δυνάμεις Αυστρία, Πρωσία, Βρετανία και Γαλλία και παρακίνησε το ενδιαφέρον και την ενασχόληση τους με το ελληνικό ζήτημα, διότι η πιθανότητα πολέμου μεταξύ Ελλήνων και Οθωμανών με την συμμετοχή των Ρώσων θα απορρύθμιζε την ισορροπία δυνάμεων στην Ευρώπη και θα δημιουργούσε προοπτική ενός γενικευμένου πολέμου στην Ανατολική Ευρώπη. Έτσι η σηματοδότηση της ρωσικής εμπλοκής στον αγώνα ανεξαρτησίας των Ελλήνων σήμανε και το έντονο ενδιαφέρον των υπολοίπων μεγάλων δυνάμεων για την Ελληνική Επανάσταση. 

ΒΡΕΤΑΝΙΑ

Μετά την μεγαλειώδη νίκη επί του Ναπολέοντος στο Βατερλό το 1815 η Βρετανία προέκυψε ως η μεγαλύτερη δύναμη παγκοσμίως. Κατά την διάρκεια του 19ου αιώνα η χώρα αυτή αναρριχήθηκε στην κορυφή των αποικιοκρατικών δυνάμεων και ως εκ τούτου η πολιτική της ήταν να παραμείνει και να διατηρήσει τα κεκτημένα της, φροντίζοντας για την σταθερότητα στην Ευρώπη. Έτσι ο ελληνικός απελευθερωτικός αγώνας είχε ως επακόλουθο την βρετανική διαμεσολάβηση και παρέμβαση, διότι ο πόλεμος μεταξύ Ελλήνων και Οθωμανών έθετε σε κίνδυνο τα συμφέροντα της Βρετανίας κυρίως στο Ιόνιο, το οποίο ήταν υπό βρετανική κυριαρχία και είχε καταστεί κέντρο εμπορίου στη Μεσόγειο.

Κατά την έναρξη της Επανάστασης η Βρετανία υποστήριξε την πολιτική Μέττερνιχ και αυτή των υπολοίπων μεγάλων δυνάμεων και διακήρυξε την πλήρη ουδετερότητα της στον αγώνα των Ελλήνων, έχοντας την άποψη ότι η Οθωμανική Αυτοκρατορία έπρεπε να παραμείνει εδαφικά ακέραιη. Παράλληλα όμως η βρετανική κοινή γνώμη και οι πολλοί Βρετανοί φιλέλληνες έδειχναν αμέριστη συμπαράσταση στον αγώνα των Ελλήνων, κάτι που υποχρέωσε τον βρετανό υπουργό εξωτερικών Κάνινγκ να διαπραγματευτεί την αναγνώριση της ελληνικής ανεξαρτησίας με τους Ρώσους και ταυτόχρονα να τους αποτρέψει να εμπλακούν σε πόλεμο με τους Οθωμανούς, ούτως ώστε να μην διαταραχθεί κατά το δυνατόν το status quo στην Ευρώπη.

Οι Βρετανοί αποδείχθηκαν ενεργοί υποστηρικτές της ανεξαρτησίας των Ελλήνων και ο ρόλος τους στην έκβαση της Ελληνικής Επανάστασης ήταν θετικός.

ΓΑΛΛΙΑ

Το γαλλικό ενδιαφέρον και η ενασχόληση με το ελληνικό ζήτημα ξεκίνησε το 1823 επειδή η πολιτική ηγεσία της χώρας έως τότε ήταν απασχολημένη με τον ισπανικό εμφύλιο πόλεμο του 1820. Ακολουθώντας πιστά την πολιτική Μέττερνιχ και τις αρχικές αποφάσεις των μεγάλων δυνάμεων της Ευρώπης, η Γαλλία δεν προσέφερε βοήθεια στον ελληνικό αγώνα. Η αποφυγή μιας σύγκρουσης Ρωσίας-Οθωμανικής Αυτοκρατορίας ήταν και για την Γαλλία υψίστης σημασίας, όπως ήταν και για τις άλλες μεγάλες δυνάμεις. Η γαλλική συμμετοχή στον απελευθερωτικό αγώνα των Ελλήνων δεν ήταν καθοριστική για την έκβαση του, παρ’ όλο που η γαλλική κοινή γνώμη πίστευε ότι η βοήθεια προς τους Έλληνες θα μπορούσε να εξιλεώσει από την ήττα του Βατερλό, ενώ άλλοι έβλεπαν την συμμετοχή στον αγώνα των Ελλήνων ως μια ευκαιρία να αποκαταστήσουν την Γαλλία ως μεγάλη δύναμη στην ευρωπαϊκή πολιτική και να μην επιτρέψουν στην Ρωσία και Βρετανία να αποκτήσουν περαιτέρω ισχύ στην ήπειρο.

Έχοντας όλα αυτά υπόψη η Γαλλία το 1825 αποφάσισε να βοηθήσει ενεργά τους Έλληνες, έστειλε μάλιστα τον φιλέλληνα συνταγματάρχη Φαβιέρο να συνδράμει με τις στρατιωτικές του γνώσεις στον αγώνα. Όμως ταυτόχρονα η γαλλική κυβέρνηση υποστήριζε την Αίγυπτο ενισχύοντας την στρατιωτικά, δηλαδή ενίσχυαν τους μόνους εναπομείναντες συμμάχους των Οθωμανών στην Μέση Ανατολή και αυτούς που έπαιξαν με την εισβολή τους στην Πελοπόννησο αποδιοργανωτικό ρόλο στην Επανάσταση. Η συμμαχία Γαλλίας-Αιγύπτου ήταν κρίσιμη διότι προσέφερε στην Γαλλία καθοριστικό ρόλο στην Μέση Ανατολή, κάτι που αποδείχτηκε ιστορικά πολύ αργότερα.

ΑΥΣΤΡΙΑ-ΠΡΩΣΙΑ

Η εξωτερική πολιτική της Πρωσίας ήταν αναφανδόν κατά της συμμετοχής στον ελληνικό απελευθερωτικό αγώνα, συμμεριζόμενη απολύτως την αυστριακή πολιτική του Μέττερνιχ που είχε ως προμετωπίδα την κυριαρχία των Οθωμανών επί του ελληνικού λαού. Αυτή η πολιτική συνοψιζόταν στην φράση «οι Έλληνες δεν έχουν δίκιο». Για την Αυστρία και την Πρωσία η διατήρηση της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας αποτελούσε βασικότατο επιστέγασμα της εξωτερικής τους πολιτικής. Οποιαδήποτε αλλαγή στο status quo θα δημιουργούσε παρατεταμένη αλλαγή στα Βαλκάνια, κάτι που ουδόλως επιθυμούσαν οι Αυστριακοί. Η διατήρηση του status quo στην Ευρώπη συμπεριελάμβανε και την σταθερότητα στην Ανατολική Μεσόγειο. Αυτό που ανησυχούσε περισσότερο όμως τον Μέττερνιχ ήταν ο κίνδυνος μιας σύγκρουσης Ρωσίας-Οθωμανικής Αυτοκρατορίας ως απόρροια της Ελληνικής Επανάστασης. Πρωσία και Αυστρία πίστευαν ότι η κατάρρευση της Μεγάλης Πύλης θα δημιουργούσε μεγάλη αστάθεια στην Βαλκανική Χερσόνησο, μια χερσόνησος που γειτνίαζε με την αυστροουγγρική μοναρχία.

Αν και η πολιτική Μέττερνιχ κατάφερε να εμποδίσει μια σύγκρουση Ρωσίας-Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, δεν κατάφερε όμως να καταστείλει την Ελληνική Επανάσταση. Το όνειρο του Μέττερνιχ ότι ο ελληνικός ξεσηκωμός θα αυτοκαταστρεφόταν δεν ευδοκίμησε και γκρεμίστηκε βίαια.

ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ

Η Ελληνική Επανάσταση ήταν η πρώτη επιτυχημένη εθνική εξέγερση εναντίον του status quo της Ευρώπης του 19ου αιώνα και σηματοδότησε την κατάρρευση της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, μιας αυτοκρατορίας της οποίας η ύπαρξη ήταν κρίσιμη για το ισοζύγιο δυνάμεων στην Ανατολική Ευρώπη και την Μεσόγειο. Για πρώτη φορά στην ευρωπαϊκή ιστορία ένα μικρό έθνος κατάφερε να αποκτήσει την ανεξαρτησία του δια μέσου μιας εθνικής εξέγερσης. Η επιτυχία των Ελλήνων ενθάρρυνε μια σειρά από εθνικές εξεγέρσεις σε όλη την Οθωμανική Αυτοκρατορία και οδήγησε στην γέννηση της Σερβίας, Βουλγαρίας και Ρουμανίας, ενώ σηματοδότησε και την έναρξη απελευθερωτικών αγώνων για πολλά άλλα έθνη μετά το 1821.

Γ. Λιναρδής